بررسی رابطه ی سبک دلبستگی و شادکامی با رضایت زناشویی متأهلین ‏شاغل در بیمارستان خاتم الأنبیاء شهر تهران

هدف این پژوهش، بررسی رابطه سبک های دلبستگی و شادکامی با رضایت زناشویی متأهلان شاغل است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه کارکنان متأهل بیمارستان خاتم النبیای شهر تهران در سال 1389 است، که حداقل دارای یک فرزند بودند. حجم نمونه طبق اصول صحیح و علمی 257 نفر بودند که پس از حذف پرسش نامه های معیوب، 244 پرسش نامه باقیمانده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. منابع استفاده شده جهت استخراج اطلاعات مورد نیاز پژوهش عبارتند از: پرسش نامه استاندارد شده دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید، پرسش نامه استاندارد شده شادکامی آکسفورد (ohi) و پرسش نامه استاندارد شده رضایت زناشویی انریچ که پس از سنجش اعتبار و پایایی پرسشنامه ها، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، نمودار و ...) و به منظور آزمون سؤال های پژوهش از آمار استنباطی (رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد: متغیرهای سبک دلبستگی و شادکامی سهم زیادی در تبیین رضایت مندی زناشویی دارند، بین سبک های دلبستگی و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد، افراد شادکام از رضایت مندی زناشویی بالاتری بهره مند هستند، افراد با طبقه دلبستگی ایمن احساس شادکامی بالاتری نسبت به افراد با طبقه دلبستگی ناایمن دارند، سبک دلبستگی ایمن با رضایت زناشویی بالا و سبک های دلبستگی ناایمن با رضایت زناشویی پایین، رابطه معناداری دارند، مؤلفه های خلق مثبت و عزت نفس در شادکامی سهم بیشتری در تبیین رضایت زناشویی دارند.